جای آن است درِ رحـمت تو باز شود            بـنـدۀ غـرق گـنـاه تـو سـرافـراز شود

این پـرسـتـوی به دامـان گـنـه افـتـاده            پَـر و بــالـی زده آمــادۀ پــرواز شـود

ملک و حور به فرمان تو هورا بکشند            تا خجالت زده‌ای توبه‌اش احراز شود

آخـرِ فـصلِ گـنه کـاری این دل برسد            عـشق بازی تو با بـنـده‌ات آغـاز شود

مثل خورشید، به روشندلی‌اش می‌بالد            آنکه با پرتویی از نور تو دمساز شود

معجز آسا دل حق در گرو توّاب است            چه عجب تائب اگر صاحب اعجاز شود

دم گـرم و نـفـس پـاک مـسیـحا گـیـرد            با مـنادی سحـر هر که هـم آواز شود

ای خوشا آنکه شهـیـد غـم دلـدار شود            صاحب مرتبـۀ عـالـی و ممـتـاز شود

سورۀ فـتح چو از مکّـه تـلاوت گردد            در رکـاب پـسر فـاطـمه جـانـباز شود

ای خوشا آنکه دلش وقف دعای فرج است            با گـل عشق خـدا همدم و همراز شود